بلدی زبان دنیا به عمل است نه حرف/ برتری قدرت دیپلماسی دولت رئیسی در برابر دولت روحانی

دیپلمات گروگان گرفته شده ایرانی در زندان‌های اروپا، روز گذشته پس از 5 سال اسارت وارد تهران شد و مورد استقبال خانواده، بهادری جهرمی سخنگوی دولت و غریب‌آبادی دبیر ستاد حقوق بشر کشور قرار گرفت. خبر آزادی اسدالله اسدی، در حالی در صدر اخبار سیاست خارجی ایران و جهان نشست که حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه در پیامی نقش عمان را در آزادی دیپلمات ایرانی مورد توجه قرار داد و از مقام‌های این کشور تقدیر کرد. ساعات میانی روز گذشته بود که وزارت خارجه عمان با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که این کشور موفق به میانجیگری بین بلژیک و ایران برای حل مسأله شهروندان زندانی شده است و افرادی که از سوی تهران و بروکسل آزاد شدند، روز گذشته به مسقط انتقال یافتند.

شکست اروپا و آمریکا در برابر ایران

سخنگوی وزارت امور خارجه، آزادی اسدی را شکست یکی از نمایش‌هایی دانست که سناریوی آن از سوی محافل صهیونیستی – امریکایی نوشته شده بود و هدف بحران‌سازی در مناسبات ایران و جهان غرب را جست‌و‌جو می‌کرد.

آزادی دیپلمات ایرانی از یک سو از تلاش‌های گسترده پیدا و پنهان دولت سیزدهم با میانجیگری عمان پرده برداشته و از سوی دیگر مهر تأییدی بر شکست سناریوی محافل اطلاعاتی غربی- صهیونیستی در این پرونده به شمار می‌آید. پیش‌تر در جریان تحولات مربوط به این موضوع، انتشار خبری مبنی بر تصویب لایحه مبادله مجرمان بین بلژیک و ایران در کمیسیون روابط خارجی پارلمان بلژیک که می‌توانست امکان تبادل زندانی میان تهران و بروکسل و آزادی اسدی را فراهم کند، موج اعتراضی گسترده‌ای از سوی محافل رسانه‌ای غرب برانگیخته شد. اگر چه دولت بلژیک در یک عقب‌نشینی اولیه این موضوع را رد کرد، اما گروهک منافقین با همراهی امریکا و محافل رسانه‌ای وابسته به این کشور و گروه‌ها کوشیدند در روند اجرای این پرونده جنجال‌سازی کنند. کار به جایی رسید که 13 عضو دموکرات و جمهوری‌خواه مجلس نمایندگان امریکا در نامه‌ای به نخست‌وزیر بلژیک خواستار آن شدند، پارلمان این کشور با هر توافقی با جمهوری اسلامی که به بازگرداندن اسدی و سایر ایرانیان محکوم به تروریسم به ایران منجر شود، مخالفت کند. در همین ارتباط «باب منندز»، رئیس کمیته روابط خارجی سنای ایالات متحده نیز در پیام توئیتری مداخله‌جویانه خود خواستار پایبندی بلژیک به تعهدات حقوق‌بشری و نیز پاسخگو کردن ایران شد. این اقدام مداخله‌آمیز نشان می‌داد که جریان منافقین به پشتوانه حمایت ایالات متحده عزم خود را جزم کرده با تلاش برای گسترده‌تر کردن موضوعات این پرونده و کشاندن آن به خارج از محدودیت‌های موجود در چهارچوب اتهامات مطرح شده، جمهوری اسلامی را درگیر یک روند قضایی پیچیده کنند.

قدرت دیپلماسی دولت سیزدهم

گر چه پس از بازداشت اسدی و صدور حکم زندانی بلندمدت او، وزارت امور خارجه دولت پیشین، مجموعه اقداماتی را در پیگیری این پرونده در پیش گرفت اما به نظر می‌رسید توجه به ملاحظات دیگر همچون درگیر بودن در گفت‌وگوهای هسته‌ای سبب شده بود که پرونده دیپلمات ایرانی به عنوان یکی از نمایندگان عالی جمهوری اسلامی در خارج از مرزهای کشور در سطح مورد انتظار دنبال نشود و اقدامات صورت گرفته از صدور بیانیه فراتر نرود. اما روند پیگیری پرونده اسدی در دولت سیزدهم با فراخواندن نمایندگان کشورهای اروپایی دخیل در این پرونده‌‌سازی و نقض آشکار قوانین بین‌المللی و حقوق اولیه دیپلمات کشورمان در مراحل مختلف رسیدگی به این پرونده ادعایی در مسیر جدیدی قرار گرفت و به عنوان عزمی جدی برای پیگیری این موضوع در ابعاد بین‌المللی ارزیابی شد؛ اقدامی که باید برای مقابله با اقدامات برآمده از همپیمانی‌های خصمانه غربی- صهیونیستی با جدیت بیشتری پیگیری می‌شد. به نظر می‌رسید راه تعیین شده از سوی دولت سیزدهم از مسیری فراتر از موضعگیری‌های سیاسی می‌گذرد و مطلوب‌ترین گذرگاه آن، به کارگیری حداکثر ظرفیت‌های دیپلماسی است که علاوه بر تحقق هدف مورد نظر، چشم‌انداز روشنی را برای گره‌گشایی از دیگر موضوعات لاینحل گشوده است.

واکنش کاربران شبکه‌های اجتماعی به این دستاورد بزرگ ملی

کاربران شبکه‌های اجتماعی و فعالان رسانه‌ای در واکنش به آزادی و بازگشت اسدالله اسدی، دیپلمات ایرانی اسیر شده در بلژیک به تلاش‌های دولت سیزدهم و اهمیت موضوع برای این دولت در برابر کوتاهی‌های دولت قبل اشاره کردند و گفتند بلدی زبان دنیا به عمل است نه به حرف. برخی از کاربران با صراحت دیپلماسی دولت روحانی را دیپلماسی ذلت نامیدند و از دیپلماسی دولت رئیسی با عنوان دیپلماسی عزت یاد کردند. برخی دیگر از کاربران با دیدن عکس چهره شکسته و تکیده اسدالله اسدی بعد از آزادی‌اش به تفاوت زندان‌های جمهوری اسلامی و زندان‌های مهد تمدن یعنی اروپا اشاره کردند و گفتند که در زندان‌های ایران کوچکترین آسیبی به زندانیان نمی‌رسد و این از حال روزشان هنگام آزادی مشخص است ولی زندان‌های اروپا شبیه زندان‌های قرون وسطی است که از هیچ شکنجه‌ روحی و جسمی دریغ نمی‌کنند.